Ο Paul Valery είχε πει ότι ο πεζός λόγος είναι το περπάτημα της σκέψης, ενώ η ποίηση είναι ο χορός.» Άραγε ποια είναι αλήθεια η παρουσία της ποίησης στη σημερινή εποχή; Ίσως τώρα είναι η στιγμή που διαδραματίζει τον πιο σημαντικό της ρόλο. Γιατί όπως είπε ο Χαλίλ Γκιμπράν «Η ποίηση δεν είναι ένας ψεύτικος Μεσσίας, αλλά η ιερή ενσάρκωση του χαμόγελου […] ποίηση δεν είναι ένα εμπόρευμα, αλλά μια ανάσα αθανασίας.» Αυτό το χαμόγελο, αυτή την ανάσα την έχουμε σήμερα περισσότερο ανάγκη από ποτέ! Η ποίηση αποτελεί την υψηλότερη κορυφή της μεγάλης «οροσειράς» του λόγου. Χρειαζόμαστε τη δύναμη της γιατί μέσα από αυτή καλλιεργείται το έδαφος για την ανάπτυξη, πολλαπλών συναισθημάτων, αλλά και άλλων ανθρώπινων χαρακτηριστικών, όπως η εσωτερικότητα, η ψυχική ανάταση και η αντιμετώπιση της καθημερινότητας με μεγαλύτερη αισοοδοξία. Κατά κάποιο τρόπο η ποίηση λυτρώνει. Κι ότι μας λυτρώνει δεν το εγκαταλείπουμε ποτέ. Γι αυτό και θα συμφωνήσουμε με τη δήλωση του Πόε ότι «Η ποίηση είναι ένα πάθος και τα πάθη θα πρέπει να γίνονται πάντα σεβαστά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου